افسون

شعر کم کم باورت می شود

.:: شاعر: سیدعلی صالحی ::.

من لبریز اسامی روشنِ آسمان بودم

که شبی آشنایانی گمنام

به دیدنم آمدند،

آشنایانِ گمنامی از خوابِ ملایک و می

با یکی دو نی دوات و دفتری از نور ...

آمدند، کنارِ حیرتِ بی‌دلیلِ همیشه نشستند

شب را ورق زدند و دعا به دعا

از دیدگانِ گریانِ من سخن گفتند

گفتند تو برگزیده‌ی باران و بوسه بوده‌ای

چرا بی چراغ

در شبِ این همه گریه پیر می‌شوی؟!

ما واژگانِ عجیب دیگری از دریا،

از عطرِ عشق و عبورِ نور نوشته‌ایم،

ما به خاطر تو

از انتهای سدر و ستاره آمده‌ایم،

از این به بعد

تکلیفِ بوسه و باران با ماست،

تولدِ بی‌سوالِ ترانه‌های تو با ماست،

ما به جای تو از عطرِ عشق و عبورِ نور خواهیم سرود،

و تو با ما از اسامیِ روشنِ آسمان خواهی گفت،

و ما دوباره ترا

به دوره‌ی دورِ همان واژه‌های مکررِ خودت بازخواهیم برد.

باور اگر نمی‌کنی

این دست‌خطِ آشنای خداوند است.

---

---