افسون

شعر تاسه

.::  شاعر: حسین پناهی ::.

در گهواره از گریه تاسه* می رود

کودکِ کرُ لالی که منم !

هراسان از حقایقی که چون باریکه یی از نور

از سطحِ پهنِ پیشانی‌ام می گذرد...

خواهرانُ برادران !

نعمت اندوهُ رنج را شکرگذار باشید !

همیشه فاصله تان را با خوشبختی حفظ کنید !

پنج یا شش ماه...

خوشبختی جز رضایت نیست !

به آشیانه با دستِ پُر بر می گردد پرستوی مادر،

گمشده در قندیل های ایوانِ خانه یی

که سال هاست

از یاد رفته است !

خوشا به حالتان که می توانید

بخندید،

گریه کنید !

همین است !

برای زندگی،

بیهوده به دنبالِ معنای دیگری نگردید !

برای حفظ رضایت

نعمت انتظارُ تلاش را شکرگذار باشید !

پرستوهای مادر

قادر به شمارش جوجه های خود نیستند !

تاسه: هق هقِ بی وقفه ی گریه که به نفس امان نمی دهد.

نکات مهم:

• درصورتی که گوینده هستید و این شعر را خوانش کرده اید و یا فایل صوتی این شعر را دارید  لطفا آن را همراه با توضیحات به ایمیل Neyestan.Raha@gmail.com ارسال کنید تا به صورت رایگان درج شود.
• برای درج آثار خود به صورت رایگان با ایمیل Neyestan.Raha@gmail.com در تماس باشید. 
• برای انتقادات و پیشنهادات در مورد این اثر در همین پست نظر بدهید.